رهایش آهسته پیریدوستیگمین بروماید از هیدروژل قابل تزریق و حساس به دمای کیتوسان در شرایط برون تنی

Authors

فریبا گنجی

فاطمه هوبخت

فرزانه قاسمی تحریر

ابراهیم واشقانی فراهانی

abstract

داروی پیریدوستیگمین بروماید یک عامل جلوگیری کننده از فعّالیّت آنزیم استیل کولین استراز به صورت برگشت ­پذیر است که در پیش­گیری از مسمومیّت با سمّ سومان (نوعی سلاح شیمیایی) کاربرد دارد. درین پژوهش، سعی شد با استفاده ­از محلول حساس به دمای کیتوسان/گلیسرول فسفات، یک سامانه­ ی آهسته­ ی رهش با قابلیت تزریق برای این دارو تهیه شود.ابتدا حساسیت دمایی و خواص رئولوژیکی محلول 2% وزنی/حجمی کیتوسان در محلول 10 مولار اسیدکلریدریک و درصدهای مختلف نمک گلیسرول فسفات مورد مطالعه قرار گرفت. درنهایت، رهایش داروی پیریدوستیگمین بروماید ازین سامانه ­ی حساس به دمای قابل تزریق بررسی شد. نتایج حاصل نشان داد که افزایش میزان نمک گلیسرول فسفات در محلول کیتوسان موجب افزایش آهسته ph، کاهش زمان ژل شدن محلول، کاهش مدول الاستیک و استحکام ژل می­شود. اثر غلظت نمک گلیسرول فسفات بر رفتار برگشـت­پذیری ژل نیز بررسی و مشخص شد که در غلظت­ های بالا از گلیسرول فسفات، ژل ­های حاصل غیر برگشت ­پذیر است. درمقابل، با کاهش غلظت نمک فسفاتی، خاصیّت برگشت ­پذیری مشاهده شد. مطالعه های رهایش دارو نشان داد که هیدروژل حاوی w/v 2%کیتوسان و  w/v16%نمک گلیسرول فسفات می تواند رهایش آهسته ی دارو را برای یک دوره ی 4 روزه فراهم نماید. همچنین سازوکار غالب در فرایند رهایش دارو ازین هیدروژل، سازوکار نفوذ فیکی است.

Upgrade to premium to download articles

Sign up to access the full text

Already have an account?login

similar resources

رهایش آهسته‌ی پیریدوستیگمین بروماید از هیدروژل قابل ‌تزریق و حساس به دمای کیتوسان در شرایط برون‌تنی

داروی پیریدوستیگمین بروماید یک عامل جلوگیری کننده از فعّالیّت آنزیم استیل کولین استراز به صورت برگشت­پذیر است که در پیش­گیری از مسمومیّت با سمّ سومان (نوعی سلاح شیمیایی) کاربرد دارد. درین پژوهش، سعی شد با استفاده­از محلول حساس به دمای کیتوسان/گلیسرول فسفات، یک سامانه­ی آهسته­ی رهش با قابلیت تزریق برای این دارو تهیه شود. ابتدا حساسیت دمایی و خواص رئولوژیکی محلول 2% وزنی/حجمی کیتوسان در محلول 1/...

full text

تهیه و بررسی سامانه ی آهسته رهش انسولین بر پایه ی هیدروژل حساس به دمای کیتوسان

در سالهای اخیر هیدروژل در جا تشکیل شوندهی کیتوسان/گلیسرل فسفات به دلیل زیست تخریب پذیر بودن، زیست سازگاری و حساسیت به دما توجه زیادی را به خود جلب کرده است. این سامانهی در جا ژل شونده، محلول قابل تزریقی است که پس از تجویز به بدن به راحتی در بافت هدف قرار گرفته و شکل جامد به خود میگیرد. از آن جا که انسولین وزن مولکولی بالایی دارد، این هیدروژل گزینهی مناسبی برای دستیابی به سامانهی آهسته رهش آ...

تهیه و بررسی هیدروژل حساس به دمای قابل تزریق کیتوسان گلیسرول فسفات به همراه هیدروکسی پروپیل متیل سلولز

در سال های اخیر هیدروژل های تزریقی حساس به دما در دارورسانی و دیگر کاربردهای زیست پزشکی به طور گسترده ای مورد توجه قرار گرفته اند. در این پژوهش، از هیدروژل حساس به دمای کیتوسان/گلیسرول فسفات به عنوان حاملی برای ریزذرات hpmc حاوی داروی ونکومایسین هیدروکلراید استفاده شده است. ریزذرات hpmc با هدف رسیدن به اندازه ذرات کوچک و شکل سطحی مناسب، با استفاده از دستگاه خشک کن پاششی تهیه شدند. ریزذرات تهیه ...

اثر وزن مولکولی پلی اتیلن گلایکول برکیتوسان پگله شده به عنوان یک هیدروژل حساس به دمای قابل تزریق

امروزه سامانه های نوین دارورسانی برای رفع معایب روشهای متداول مورد توجه قرار گرفته اند. یکی از این سامانه هیدروژل ها می باشند. این هیدروژل ها باید زیست سازگاری و زیست تجزیه پذیری داشته باشند. کیتوسان به عنوان یک پلیمر طبیعی و پلی اتیلن گلایکول به عنوان یک ماده مصنوعی که دارای این دو شرط می باشند، در این زمینه مورد توجه قرار گرفته اند. هدف از این پژوهش، تهیه هیدروژل حساس به دمای قابل بازگشت بر پ...

رهایش کنترل شده پیریدوستیگمینبروماید از هیدروژل حساس به دما بر پایه نانوذرات پخش شده در ماتریکس کیتوسان

داروی پیریدوستیگمین بروماید یک عامل ممانعت کننده از فعالیت آنزیم استیل کولین استراز به صورت برگشت پذیر است که در درمان بیماری ضعف عضلانی شدید و پیشگیری از مسمومیت با سم سومان (نوعی سلاح شیمیایی) کاربرد دارد. حل شوندگی این دارو در آب بسیار زیاد است، به همین دلیل نیمه عمر کوتاهی در حدود یک تا دو ساعت دارد. قرص های معمولی این دارو در روز 5 تا 6 بار و قرص آهسته رهش آن نیز یک یا دو بار در روز باید م...

My Resources

Save resource for easier access later


Journal title:
فصل نامه علمی پژوهشی مهندسی پزشکی زیستی

Publisher: انجمن مهندسی پزشکی ایران

ISSN 8006-9685

volume 8

issue 3 2014

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com

copyright © 2015-2023